Een goed geboorteteam - Mama van Eyelah vertelt...

Daar lag ik dan in het ziekenhuis, voor wat rust tijdens een relatiecrisis, zonder te weten wat te doen. Hoogzwanger in een land waar ik niemand kende, ver weg van familie leden, en proberen te genieten van mijn ongeboren kind.

De zwangerschap ging niet over wat ik wou, dus ging ik een lijstje maken van wat of wie ik in mijn leven wil, hier en nu. Ik was al maanden absoluut niet te spreken over mijn gynaecoloog: hoe nonchalant hij omging met mijn lichamelijke klachten en niet wetende wat voor opties er nog meer waren om te bevallen in Belgie.

Toen kwam ik uit op de website van het Geboorte-Infocentrum waar ik een hele lieve vroedvrouw leerde kennen die haar vak goed verstaat. Op hun site stond veel ook over doula's. Het gemis van mijn eigen moeder die er op dat moment niet was, deed me besluiten om een doula uit te kiezen en te mailen en dan zou ik wel zien.

Ik koos VEERLE. De foto van haar die me meteen aansprak en een warme gloed zoals meerdere moeders dat hebben voor hun kinderen, vertrouwde ik het meteen alhoewel ik toch grote vertrouwens problemen had. Ik kreeg meteen een mail terug en het was fijn dat ze direct met me mee dacht en ook op korte termijn een afspraak wou. Ze was bereid om er voor mij te zijn zonder dat ik al te veel had gezegd.

De dag van de ontmoeting was spannend: is er een klik of niet. En ja hoor, het was direkt ‘dikke mik’. Wat kan je lachen met die vrouw en je vergeet alles om je heen.

Haar warme gevoel en geruststelling geeft je kracht om door te gaan en om tot rust te komen. Zij motiveerde mij in deze stressperiode en adviseerde mij de mogelijkheden omtrent bevallen in Belgie omdat ik die niet kende. Ook was zij bereid om met mij naar de controles te gaan en mij in contact te brengen met de mogelijkheden om te bevallen.

Zo kwam ik bij Lieve de vroedvrouw. Er ging een wereld voor mij open. Alhoewel het mijn 3de zwangerschap was, voelde het als een eerste: vol onwetendheid en onzekerheid. En zowel Veerle als Lieve konden dit voor mij wegnemen, zodat ik ging genieten en aan mezelf ging denken om de bevalling tot een goed einde te brengen. Zij gingen aan mijn zijde blijven zolang het nodig was.

Door mijn overmatige stress kon ik nooit ontspannen en maakte me erg druk om mijn ongeboren kindje. Ik zal nooit meer vergeten dat Veerle me relaxatie oefeningen gaf en de natuurlijke druppels die rust brachten, wat fijn. Ik voelde me echt anders en kon voor die laatste periode de wereld aan, ongeacht wat er om mij heen gebeurde.

Ineens wist ik het zeker: ik wil thuis bevallen ongeacht de situatie. En wel in het water. Veerle ging er direct mee aan de slag en ja hoor de volgende dag stond het badje er. Er was wel een klein probleempje het badje was lek. We hebben er alles aan gedaan maar het mocht niet baten. Maar niet getreurd, er kwam een badje van de vroedvrouw en het feest kon alsnog doorgaan.

Alles stond klaar, de baby mocht van mij wel komen. En ondanks alles wou ik mijzelf opbeuren met een kleine vroegtijdige babyborrel. Goed idee vond Veerle en bedacht een super leuk idee. Van de beetje mensen die ik in deze periode had leren kennen die belangrijk voor mij waren geworden, werden uitgenodigd. En het was reuze gezellig. We deden een super leuk spel dat we met een draad wol elkaar moesten verbinden en vervolgens het touw doorknippen zodat iedereen een bandje aan de hand had. Dit was symbolisch: wie aan het bandje zit of kriebelt denkt aan mij en de baby of dat de baby misschien ging komen. Het was een onvergetelijke dag ondanks alles.

Ondanks dat het heel zwaar was om de baby te dragen, dacht ik dat het beter aan het gaan was maar helaas dat was niet zo. Weer op naar het ziekenhuis een flinke bekkeninstabiliteit en dat werd pas opgemerkt met 40 weken zwangerschap. Ze wilden de baby halen maar ik moest toch eens op mij zelf vertrouwen en ik wou heel graag thuis in het badje. Veerle moedigde mij ook aan om het geduld op te brengen en op mijzelf te vertrouwen, ze staat hoe dan ook achter mij.

Maar we hadden een optie achter de hand nodig mocht het niet kunnen ivm veiligheid van de baby en mij. We stelden een wensenlijst op en gingen op zoek naar een geschikt ziekenhuis: waar je wel in water kon bevallen (mocht het thuis niet kunnen) en omdat ik het vertrouwen in mijn eigen gynacoloog verloren had.

En ja, Veerle liet mij kennis maken met het ziekenhuis in Mol. De sfeer zat er gelijk goed in en na de rondleiding was ik enthousiast en minder angstig, als zij er maar bij was. En hopen dat de baby kwam als mijn moeder er bij kon zijn. Plan B was dus ook klaar: als thuis bevallen niet door gaat, dan gaan wij naar Mol.

Een paar keer vaak deed het zich voor alsof de baby wou komen maar helaas. Inmiddels was het 30 december en gelukkig kon mijn moeder komen. Het was een hele opluchting en nog een extra steun. Ondanks dat mijn moeder er was , was ik zo gehecht aan Veerle dat ik gewoon 2 mama’s had, ik had hen allebei nodig.

De volgende vraag was: wil ik de papa van mijn kindje erbij of niet maar daar hoefde ik mij niet druk om te maken. Veerle zei op het moment dat je bevalt, voel je zelf wel of je hem die kans wilt geven of niet en ze vroeg hem ook om zijn begrip hiervoor want hij wou immers geen relatie meer met mij wat het allemaal zo moeilijk maakte.

We vierden in spanning oudnieuw en ik ging inmiddels over tijd. De gynaecoloog wou het weekend afwachten en anders dinsdagavond 19 januari binnen komen voor een inleiding en dan zien we of het nog gaat lukken met de water bevalling. Aangezien ik mijn eerdere bevallingen allemaal op de 20ste had gekregen vond ik het grappig dat als ik de 19de binnen zou gaan mijn kindje dan ook de 20ste geboren zou worden.

Op 19 januari 2015, 41,5 week zwanger , bracht ik de tweeling naar school en dacht ik maak mij rustig klaar voor als ik 's avonds naar het ziekenhuis moet. Ik had de hoop om thuis te bevallen al opgegeven. En ineens schoot het mij in de rug: heel heftig, het bouwde zich niet op! Ik belde meteen Veerle al schreeuwend op en een vriendin van mij. Nou van Neerpelt naar Retie is nogal een stuk maar ze was er in 10 min leek het wel. Ondertussen was Lieve, de vroedvrouw er ook.

Veerle kwam binnen en zag mij machteloos ijsberen en vragen naar het badje. En ja hoor! Er was geen warm water net nu! Iedereen begon met emmers te zeulen van het bijhuis naar de woonkamer en grote pannen op het vuur om het badje te vullen.

Veerle bleef tegen mij praten en zorgde voor al mijn wensen waardoor ik mij toch eens in mijn leven goed kon beheersen. Zij en de vroedvrouw waren zo een goed geboorteteam. En zelfs mijn moeder was goed rustig, die normaal ook snel in de stress kan schieten. Ze vroeg af en toe of ik iets nodig had en of ze masseerde mij, wat toch verlichtte. Niet lang erna had ik persdrang en het badje was niet klaar. Toch wou ik erin en iedereen liet mij. Het was een mooie ervaring om zo een kring van vrouwen om het badje heen te hebben klaar om de kleine wonder op te vangen.

Uiteindelijk schreeuwde ik om de vader van mijn kindje die meteen erbij kwam.

Toen mijn dochter geboren was binnen 2,5 u geboren, van half tot tot 12 uur! We moesten er allen keihard om lachen, want het was mooi op tijd om de kindjes uit school te halen en mijn vriendin kon op tijd naar haar werk haha! Ik zat met de kleine op de bank bij het vuur te genieten. Daarna moest ik toch maar even wat eten van mama en Veerle. Toen hielp Veerle mij naar de badkamer om mij te wassen. Ze is die dag nog een lange tijd bij me gebleven.

Een paar dagen later kwam Veerle mij weer op zoeken. Ik was zo blij voor mij was ze een onderdeel van het meubulair geworden, ik kon niet meer zonder maar er komt een tijd dat we afscheid moeten nemen want er wachten nog meer vrouwen die hulp nodig hebben van zo'n goede doula en dat kan ik hen allemaal aanraden! Je voelt je krachten en niet alleen heb je iemand die je begrijpt en aanvoelt in welke situatie je ook zit, Veerle laat zich niet wegjagen en komt alles na.

Nu een paar maanden later zit in in het zonnige Curacao en zeg ik tegen mijn kindje: "We zijn niet dichtbij maar ik weet zeker dat mama Veerle ons niet vergeet en ons stiekem ook een beetje mist."

Ik weet dat in die periode Veerle zich echt oprecht om mij bekommerde en zorgen maakte maar zij houdt zich sterk voor 2!

Veerle bedankt dat je in mijn leven bent gekomen. Ik hoop dat de doula's goed in kaart worden gebracht. Wat zij kunnen betekenen... ook als een even wat anders loopt bij een zwangerschap en als de moeder het even niet meer weet. Een ode aan de doula’s: zij verrijken daadwerkelijk de bevallingservaring.

Veerle heeft een plek in mijn hart, naast mijn moeder voelde ze ook een beetje als mijn mama en een super fijne vriendin.

Veerle is de oplossing van verlichting en een fijne zwangerschap voor jong en oud en dik en dun.................Zij denkt aan JOU!